kod adı simli pembe

Günahlarını renklendirme
Minik bir kertenkeleye
Sahte kelebek kanadı takmanın
Olmaz mazereti
Kimse bir başkası olamaz
Belki günahın da yoktur
Mutluluklar dilemiştim ya sana
O fırtına da anlaşılan
Gülün dikenine takılı kalmış
Kanatmış yüreğini
Lakin
Kızmak hak değildir sana

Giden sen,
Beklemeyen ben...
Sen uçan kertenkeleliğe soyunmuşken
Serçeye düşen
Karanlık bir mağaranın
Kör kuşu olup
Matem duvarlarında çırpınarak
Ölümü beklemek mi sence

Serçeliğimi ödünç almıştım
Taze bir kalpten
Mağaranın kapısından girebilmek
Uyuyan bir kertenkelenin kulağına
Aşkımı fısıldayabilmek için

Oysa kurtlarla koşan
Kadındım ben ezelden
Alışkınımdır yüreğimi elime alıp
Umutlarımı savurarak rüzgarlara
Vahşi ormanlarda
Çıplak ayak yürümeye
Fırtınalar koymaz bana
Kayıplarımdan göğsüme
Yıldızlar yaparım
Nişanlarım çoktur
Zırhım sağlam
Delip de geçmez kurşunlar
Minik yüreğime

Yol ver geçeyim
Sen emanet kanatlarınla
Uçmak isterken başka hayatlara
Mağarada bıraktığın
İskelet olmasın bu ruh
Hayat bekletmeye gelmez
Kanma serçeliğime
Minik kertenkelem
Kod adım simli pembe olsa da
Ceylanlarla çok kapışmış
Eski bir amazonumdur ben
Tozumu silkeler yürürüm bak geleceğe